แต่งตัว สวยงาม คือ

• ภาคภูมิใจ
  เสยขนด้วยปาก
  ใช้ขนด้วยปาก

• แต่     ๑ ว. เฉพาะ, อย่างเดียว, เท่านั้น, เช่น เลือกเอาแต่ที่ดี ๆ อยู่แต่ในบ้าน. บ. นำหน้านามบอกเวลาหรือบอกสถานที่ เช่น มาแต่เช้า มาแต่บ้าน
• แต่ง     ก. จัดให้งาม เช่น แต่งร้าน แต่งบ้าน, ทำให้ดี เช่น แต่งต้นไม้ แต่งผม; จัดตั้ง เช่น แต่งทนาย แต่งราชทูต; จัดแจง เช่น แต่งเครื่องราชบรรณาการ แต่งทัพ;
• แต่งตัว     ก. สวมเสื้อผ้าหรือประดับประดาร่างกาย.
• ตัว     ๑ น. รูป, ตน, ตนเอง, คำใช้เรียกแทนคน สัตว์ และสิ่งของบางอย่าง เช่น ตัวละคร ตัวหนังสือ; ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง เช่น ม้า ๕ ตัว
• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สวย     ว. งามน่าพึงพอใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาม เป็น สวยงาม, ในบทกลอนใช้ว่า ส้วย ก็มี; ไม่เปียก (ใช้แก่ข้าวสุก) เช่น หุงข้าวสวยดี ไม่ดิบ ไม่แฉะ.
• สวยงาม     งดงาม ประณีต งาม สดสวย สง่างามมาก พริ้งเพรา เพราพริ้ง เพราเพริศ วิไล สวย ดูดี มีหน้าตาดี อร่าม แพรวพราว เป็นที่น่าเบิกบานใจ เพาพะงา ผึ่งผาย ภูมิฐาน
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• งา     ๑ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Sesamum orientale L. ในวงศ์ Pedaliaceae ผลเป็นฝัก มีเมล็ดเล็ก ๆ สีขาวหรือดำ ใช้ประกอบอาหารหรือสกัดน้ำมัน. ๒ น.
• งาม     ว. ลักษณะที่เห็นแล้วชวนให้ชื่นชมหรือพึงใจ เช่น มารยาทงาม รูปงาม; มีลักษณะสมบูรณ์ดี เช่น ต้นไม้งาม ปีนี้ฝนงาม; ดี, มาก,
• แต่งตัวสวยงาม    คล้ายสุนัข ชอบสนุก ประณีต มีมายามาก มีเล่ห์เหลี่ยมมาก เจ้าเล่ห์ ไม่ซื่อ แต่งตัวสวยหรู
• ตกแต่งให้สวยงามขึ้น    ประดับ
• ดูสวยงาม    งดงาม
• ที่สวยงาม    น่ามอง
• นกสวยงาม    นกที่เพรียกร้อง